1947 ഓഗസ്റ്റ് 14: ഒരു രാഷ്ട്രം രണ്ടായി പിളർന്നപ്പോൾ; ചരിത്രത്തിലെ ആ മുറിപ്പാടുകൾ
● ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ കലാപങ്ങളിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു.
● വിഭജനം കാശ്മീർ പ്രശ്നത്തിന് വഴിയൊരുക്കി.
● പഞ്ചാബ്, ബംഗാൾ എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങളെ വിഭജിച്ചു.
● സാമ്പത്തികമായും സാമൂഹികമായും വലിയ നഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടായി.
(KVARTHA) 1947 ഓഗസ്റ്റ് 15-ന് ഇന്ത്യ സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയപ്പോൾ, ആ ആഘോഷങ്ങൾക്ക് പിന്നിൽ വലിയൊരു ദുരന്തത്തിന്റെ നിഴലുമുണ്ടായിരുന്നു. ഭാരതത്തിന്റെ മാതൃഭൂമി രണ്ടായി പിളർന്നു. പാകിസ്ഥാൻ എന്ന പേരിൽ പുതിയൊരു രാഷ്ട്രം ഉടലെടുത്തു. ഈ വിഭജനം ഒറ്റ രാത്രികൊണ്ട് സംഭവിച്ച ഒരു കാര്യമല്ല. അതിന്റെ വിത്തുകൾ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിന്റെ ആദ്യകാലങ്ങളിൽ തന്നെ പാകിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. 'ഭിന്നിപ്പിച്ച് ഭരിക്കുക' എന്ന ബ്രിട്ടീഷ് തന്ത്രമാണ് ഇതിന് പ്രധാനമായും വഴിയൊരുക്കിയത്.
ഹിന്ദു-മുസ്ലീം സമുദായങ്ങൾക്കിടയിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ചെറിയ അകൽച്ചകളെ ബ്രിട്ടീഷുകാർ രാഷ്ട്രീയമായി ഉപയോഗിച്ചു. 1906-ൽ മുസ്ലീം ലീഗ് രൂപീകരിക്കുന്നതും 1909-ലെ മിന്റോ-മോർലി പരിഷ്കാരങ്ങളിലൂടെ മുസ്ലീം സമുദായത്തിന് പ്രത്യേക മണ്ഡലങ്ങൾ അനുവദിച്ചതും ഈ അകൽച്ച വർദ്ധിപ്പിച്ചു.
മുഹമ്മദാലി ജിന്നയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ മുസ്ലീം ലീഗ് ശക്തിപ്രാപിച്ചതോടെയാണ് പ്രത്യേക രാഷ്ട്രവാദം കൂടുതൽ ശക്തമായത്. 1940-ലെ ലാഹോർ പ്രമേയത്തിലൂടെയാണ് മുസ്ലീം ലീഗ് പാകിസ്ഥാൻ എന്ന പേരിൽ ഒരു പ്രത്യേക മുസ്ലീം രാഷ്ട്രം എന്ന ആവശ്യം മുന്നോട്ടുവെക്കുന്നത്. ഇത് വിഭജനത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ചർച്ചകൾക്ക് പുതിയ മാനം നൽകി.
ബ്രിട്ടീഷ് താൽപര്യങ്ങളും വിഭജനത്തിന്റെ തന്ത്രങ്ങളും
ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് ഇന്ത്യ വിടാൻ തിടുക്കമുണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ തകർന്ന ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് ഇന്ത്യയെ തുടർന്ന് ഭരിക്കാൻ ശേഷിയില്ലായിരുന്നു. എങ്കിലും ഇന്ത്യയെ ഒറ്റക്കെട്ടായി നിലനിർത്താൻ അവർക്ക് താൽപര്യമില്ലായിരുന്നു. കാരണം, ഒരു ഏകീകൃത ഇന്ത്യ ഭാവിയിൽ തങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക താൽപര്യങ്ങൾക്ക് ഭീഷണിയായേക്കാം എന്ന് അവർ ഭയപ്പെട്ടു.
വൈസ്രോയിയായിരുന്ന മൗണ്ട് ബാറ്റൺ പ്രഭു ഈ വിഭജന പ്രക്രിയക്ക് വേഗത കൂട്ടി. വളരെ കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് അതിർത്തി നിർണ്ണയിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്വം സർ സിറിൽ റാഡ്ക്ലിഫിനെ ഏൽപ്പിച്ചത് ഈ തിടുക്കത്തിന്റെ തെളിവാണ്.
അതിർത്തി നിർണ്ണയത്തിന്റെ ക്രൂരത
വിഭജനത്തിന്റെ ഏറ്റവും ദുരന്തപൂർണ്ണമായ അധ്യായം അതിർത്തി നിർണ്ണയമായിരുന്നു. സർ സിറിൽ റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ വെറും അഞ്ച് ആഴ്ചകൾ കൊണ്ടാണ് ഇന്ത്യയുടെ അതിർത്തി രേഖകൾ വരച്ചത്. ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തെക്കുറിച്ച് കാര്യമായ അറിവില്ലാതിരുന്ന റാഡ്ക്ലിഫ്, ലഭ്യമായ ഭൂപടങ്ങളും ജനസംഖ്യാ കണക്കുകളും മാത്രം ആശ്രയിച്ചാണ് അതിർത്തി നിർണ്ണയിച്ചത്.
ഒരു ഗ്രാമം പോലും മുറിയാതെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞില്ല. ഒരേ മതത്തിലുള്ള ആളുകൾക്ക് പോലും സ്വന്തം വീടുകൾ വിട്ട് പോകേണ്ട അവസ്ഥയുണ്ടായി. ഈ ക്രൂരമായ വേർതിരിവ് ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളെ അഭയാർത്ഥികളാക്കി.
അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹത്തിന്റെ ദുരിതങ്ങൾ
വിഭജനം ലക്ഷക്കണക്കിന് ഹിന്ദു, സിഖ്, മുസ്ലീം ജനങ്ങളെ അഭയാർത്ഥികളാക്കി. തങ്ങളുടെ വീടുകൾ ഉപേക്ഷിച്ച് അതിർത്തി കടന്നുപോകാൻ അവർ നിർബന്ധിതരായി. കാൽനടയായും, വണ്ടികളിലും, തീവണ്ടികളിലും അവർ യാത്ര ചെയ്തു. ഈ യാത്രകൾ ദുരിതപൂർണ്ണമായിരുന്നു. വഴിയിൽ നിരവധി പേർ പട്ടിണിയും രോഗവും കാരണം മരിച്ചു. കലാപകാരികളുടെ ആക്രമണങ്ങൾ വേറെയും. സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും പോലും ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു.
അക്രമങ്ങൾ, കൊള്ളയടിക്കൽ, ബലാത്സംഗം, കൊലപാതകങ്ങൾ എന്നിവ ഈ യാത്രകളെ നരകതുല്യമാക്കി. ഏകദേശം 15 ദശലക്ഷം ആളുകൾ ഈ പലായനത്തിൽ പങ്കെടുത്തു.
കലാപങ്ങളുടെ ചോരക്കളി
വിഭജന പ്രഖ്യാപനത്തിന് പിന്നാലെ രാജ്യത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും വർഗ്ഗീയ കലാപങ്ങൾ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. കൊൽക്കത്ത, പഞ്ചാബ്, ഡൽഹി തുടങ്ങിയ നഗരങ്ങൾ യുദ്ധക്കളങ്ങളായി മാറി. ഒരുകാലത്ത് സൗഹാർദ്ദത്തോടെ ജീവിച്ചിരുന്ന അയൽക്കാർ പോലും ശത്രുക്കളായി മാറി. ഇരുവശത്തേക്കും യാത്ര ചെയ്യുന്ന ട്രെയിനുകൾ 'ചോരയിൽ കുതിർന്ന തീവണ്ടികൾ' എന്ന് അറിയപ്പെട്ടു. ഈ കലാപങ്ങളിൽ ഏകദേശം 1-2 ദശലക്ഷം ആളുകൾ കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്നാണ് കണക്കുകൾ. വിഭജനത്തിന് മുൻപും പിൻപും നടന്ന കലാപങ്ങൾ ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ഇരുണ്ട അധ്യായങ്ങളിലൊന്നാണ്.
വിഭജനത്തിന്റെ ആഴത്തിലുള്ള മാനസിക മുറിവുകൾ
വിഭജനം സാമ്പത്തികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾക്കപ്പുറം ജനങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിലുള്ള മുറിപ്പാടുകളാണ് ഉണ്ടാക്കിയത്. വർഷങ്ങളായി ഒന്നിച്ച് ജീവിച്ച ആളുകൾക്ക് ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് വിദേശികളായി മാറേണ്ടിവന്നു. സൗഹൃദങ്ങൾ തകർന്നു, കുടുംബങ്ങൾ ചിതറിപ്പോയി. സ്വന്തം മണ്ണിൽ അന്യരായി മാറിയ ജനതയുടെ വേദന വാക്കുകൾക്ക് അതീതമായിരുന്നു. ഈ മാനസിക മുറിവുകൾ ഇന്നും പല കുടുംബങ്ങളിലും അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്.
മുതിർന്ന തലമുറയിലെ പലരുടെയും ഓർമ്മകളിൽ ആ ദുരന്തത്തിന്റെ ഭീകരത മായാതെ നിൽക്കുന്നു.
മഹാത്മാഗാന്ധി വിഭജനത്തിന് എതിരായിരുന്നു. 'വിഭജനം എന്റെ ശരീരത്തെ രണ്ടായി മുറിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്' എന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
പഞ്ചാബിലെയും ബംഗാളിലെയും ദുരന്തം
വിഭജനത്തിന്റെ ദുരിതം ഏറ്റവും കൂടുതൽ അനുഭവിച്ചത് പഞ്ചാബ്, ബംഗാൾ എന്നീ പ്രവിശ്യകളാണ്. ഈ പ്രവിശ്യകളെ മതത്തിന്റെ പേരിൽ രണ്ടായി വിഭജിക്കേണ്ടി വന്നു. പശ്ചിമ പഞ്ചാബിലെ മുസ്ലീങ്ങൾ പാകിസ്ഥാനിലേക്കും, കിഴക്കൻ പഞ്ചാബിലെ സിഖുകാരും ഹിന്ദുക്കളും ഇന്ത്യയിലേക്കും പലായനം ചെയ്തു. സമാനമായ രീതിയിൽ ബംഗാളിലും പലായനം നടന്നു. ഈ രണ്ട് സംസ്ഥാനങ്ങളിലും അതിർത്തിക്ക് അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തുമുള്ള ജനങ്ങൾ തമ്മിൽ വലിയ ബന്ധങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. ആ ബന്ധങ്ങൾ ഒരു രാത്രികൊണ്ട് ഇല്ലാതായി.
കാശ്മീർ പ്രശ്നത്തിന്റെ തുടക്കം
പാകിസ്ഥാൻ വിഭജനത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ രാഷ്ട്രീയ പ്രത്യാഘാതങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് കാശ്മീർ പ്രശ്നം. സ്വതന്ത്രമായി നിൽക്കാൻ തീരുമാനിച്ച കാശ്മീരിലെ ഭരണാധികാരിയായ മഹാരാജ ഹരിസിംഗ് പിന്നീട് ഇന്ത്യയിൽ ചേരാൻ തീരുമാനിച്ചു. പാകിസ്ഥാൻ സൈന്യം കാശ്മീരിലേക്ക് നുഴഞ്ഞുകയറി ആക്രമണം നടത്തിയതോടെയാണ് ഈ പ്രശ്നത്തിന്റെ തുടക്കം. ഇന്നും ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന തർക്ക വിഷയങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് കാശ്മീർ.
സാമ്പത്തിക പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ
വിഭജനം ഇരു രാജ്യങ്ങൾക്കും വലിയ സാമ്പത്തിക പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി. സാമ്പത്തികമായി പിന്നോട്ട് പോയ പാകിസ്ഥാന് കാര്യമായ നഷ്ടങ്ങൾ സംഭവിച്ചു. അതേസമയം ഇന്ത്യക്കും വിഭജനത്തിന്റെ ആദ്യ വർഷങ്ങളിൽ വലിയ സാമ്പത്തിക ഭാരം വഹിക്കേണ്ടിവന്നു.
1947 ഓഗസ്റ്റ് 15-ന് ഇന്ത്യ സ്വാതന്ത്ര്യം ആഘോഷിച്ചപ്പോൾ, വിഭജനത്തിന്റെ മുറിപ്പാടുകൾ ആ ആഘോഷങ്ങൾക്ക് നിറം മങ്ങിച്ചു. ഇന്ത്യയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ദുരിതമനുഭവിച്ച ജനങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ നേതാക്കൾ വിഷമിച്ചു. പാകിസ്ഥാൻ വിഭജനം കേവലം അതിർത്തികൾ മാറ്റിവരച്ച ഒരു സംഭവമായിരുന്നില്ല. അതൊരു ജനതയുടെ ചരിത്രം, സംസ്കാരം, സൗഹൃദങ്ങൾ എന്നിവയെ കീറിമുറിച്ച ഒരു രാഷ്ട്രീയ ദുരന്തമായിരുന്നു.
പാകിസ്ഥാൻ വിഭജനത്തിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ ഇന്നും ഇന്ത്യയുടെയും പാകിസ്ഥാന്റെയും ബന്ധങ്ങളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നുണ്ട്. അതിർത്തിയിലെ സംഘർഷങ്ങൾ, ഭീകരവാദം, രാഷ്ട്രീയ തർക്കങ്ങൾ എന്നിവ ബന്ധങ്ങളെ വഷളാക്കുന്നു.
ഇന്ത്യയുടെ വിഭജനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുക.
Article Summary: On August 14, 1947, India was partitioned, creating Pakistan, a tragedy with lasting consequences.
#IndiaPartition #PakistanPartition #History #August14 #Independence #India
