ഓർമ്മകൾ മായ്ക്കുന്ന തലച്ചോറ്; കുട്ടിക്കാലത്തെ കാര്യങ്ങൾ മറക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

(KVARTHA) നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ നാം അത്ഭുതത്തോടെ ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്: എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ വളരെ ചെറിയ പ്രായത്തിലെ കാര്യങ്ങൾ നമുക്ക് ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയാത്തത്? ഒന്നോ രണ്ടോ വയസ്സിലെ കാര്യങ്ങൾ ഓർക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ പൂർണ്ണമായും പരാജയപ്പെടാറുണ്ട്. മൂന്നോ നാലോ വയസ്സുമുതലുള്ള ചില അവ്യക്തമായ ഓർമ്മകൾ മാത്രമായിരിക്കും ചിലപ്പോൾ മനസ്സിൽ അവശേഷിക്കുക. 

ഇതിനു പിന്നിൽ ഒരു വ്യക്തിപരമായ മറവി മാത്രമല്ല, വ്യക്തമായ ശാസ്ത്രീയ കാരണങ്ങളുണ്ട്. മനശാസ്ത്രജ്ഞർ ഈ പ്രതിഭാസത്തെ 'ഇൻഫെന്റൈൽ അംനേഷ്യ' അഥവാ 'ശൈശവകാല ഓർമ്മക്കുറവ്' എന്ന് വിളിക്കുന്നു. 

ഓർമ്മകളുടെ ഉറവിടം

നമ്മുടെ ഓർമ്മശക്തിയെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ പ്രധാനമായും കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് തലച്ചോറിലെ ഹിപ്പോകാമ്പസ് എന്ന നിർണായക ഭാഗത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്. പുതിയ ഓർമ്മകൾ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിലും അവ സംഭരിക്കുന്നതിലും ഹിപ്പോകാമ്പസ് നിർണ്ണായകമായ പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ജനനസമയത്ത് ഈ ഭാഗം പൂർണ്ണമായി വികസിതമായിരിക്കില്ല. 

ഒരു കുഞ്ഞ് വളരുന്നതനുസരിച്ച് ഈ ഭാഗം വികസിക്കുകയും, ഓർമ്മകൾ രേഖപ്പെടുത്താനുള്ള ശേഷി നേടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഏകദേശം മൂന്ന് വയസ്സിനു ശേഷമാണ് ഹിപ്പോകാമ്പസ് പൂർണ്ണമായി പ്രവർത്തിച്ചു തുടങ്ങുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് അതിനുമുമ്പുള്ള ഓർമ്മകൾ വ്യക്തമായി മനസ്സിൽ തങ്ങിനിൽക്കാത്തത്.  

ഈ സമയത്ത്, തലച്ചോറ് മറ്റ് സുപ്രധാന പ്രവർത്തനങ്ങളായ ഭാഷാപരമായ കഴിവുകൾ, ചലനങ്ങൾ, സാമൂഹിക ഇടപെടലുകൾ എന്നിവ വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. ഈ വികസന പ്രക്രിയകൾ പൂർണമാകുമ്പോഴേക്കും പഴയ ഓർമ്മകൾ പലതും മാഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ടാകും.

ഭാഷയും ഓർമ്മയും തമ്മിലുള്ള കെട്ടുറപ്പ്

ഓർമ്മകൾ സൂക്ഷിക്കുന്നതിൽ ഭാഷയ്ക്ക് വലിയൊരു പങ്കുണ്ട്. നമ്മൾ ഒരു സംഭവം ഓർത്തെടുക്കുമ്പോൾ, അത് വാക്കുകളിലൂടെയും ആഖ്യാനങ്ങളിലൂടെയുമാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഒരു കുഞ്ഞിന് ഭാഷ പൂർണ്ണമായി വികസിക്കാത്തതുകൊണ്ട്, അവർക്ക് അനുഭവങ്ങളെ വാക്കുകളായി രേഖപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കുന്നില്ല. ഇത് ഓർമ്മകൾ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിനെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു. 

കുട്ടി ഭാഷ പഠിക്കുകയും വാക്കുകൾ ഉപയോഗിച്ച് കാര്യങ്ങൾ വിവരിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഓർമ്മകൾ കൂടുതൽ ദൃഢമാകുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് മൂന്നോ നാലോ വയസ്സുമുതലുള്ള ഓർമ്മകൾ പോലും ചിലപ്പോൾ വ്യക്തമല്ലാതാകുന്നത്. ആ പ്രായത്തിൽ പോലും കുട്ടികൾക്ക് സങ്കീർണ്ണമായ കാര്യങ്ങൾ വാക്കുകളിലൂടെ രേഖപ്പെടുത്താൻ പ്രയാസമാണ്.  ഭാഷ ഓർമ്മകളെ ഒരു ആഖ്യാനമായി ചിട്ടപ്പെടുത്താൻ സഹായിക്കുന്നു, ഈ കഴിവ് വികസിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഓർമ്മകൾ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറുന്നത്.

പഴയ ഓർമ്മകളെ മായ്ക്കുന്ന പുതിയ കോശങ്ങൾ

മറ്റൊരു പ്രധാന കാരണം ന്യൂറോജെനിസിസ് ആണ്. ഇത് തലച്ചോറിൽ പുതിയ നാഡീകോശങ്ങൾ അഥവാ ന്യൂറോണുകൾ ഉണ്ടാകുന്ന പ്രക്രിയയാണ്. കുട്ടിക്കാലത്ത് തലച്ചോറിൽ അതിവേഗത്തിൽ ന്യൂറോണുകൾ രൂപംകൊള്ളുന്നു. ഈ പുതിയ കോശങ്ങൾ പഴയ ന്യൂറോണുകളെയും അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഓർമ്മകളെയും ഇല്ലാതാക്കുന്നു. പുതിയ കോശങ്ങൾ പുതിയ വിവരങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളാൻ തലച്ചോറിനെ സഹായിക്കുമ്പോൾ, അവ പഴയ ഓർമ്മകളെ പുനഃക്രമീകരിക്കുകയോ പൂർണ്ണമായി മായ്ച്ചുകളയുകയോ ചെയ്യാം. 

ഇത് ഒരു പഴയ ഫയലുകൾക്ക് മുകളിൽ പുതിയ ഫയലുകൾ ഓവർറൈറ്റ് ചെയ്യുന്നതുപോലെയുള്ള ഒരു പ്രക്രിയയാണ്. മുതിർന്നവരിൽ ഈ ന്യൂറോജെനിസിസ് പ്രക്രിയ വളരെ കുറവായതുകൊണ്ട് ഓർമ്മകൾ കൂടുതൽ സ്ഥിരമായി നിലനിൽക്കുന്നു. ഈ പ്രക്രിയ നമ്മുടെ തലച്ചോറിന്റെ സ്വാഭാവികമായ വളർച്ചയുടെ ഒരു ഭാഗമാണ്, ഇത് ഒരു രോഗമല്ല.

വൈകാരിക ഓർമ്മകളുടെ പ്രസക്തിയും പുതിയ കണ്ടെത്തലുകളും

വൈകാരികമായ കാര്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഓർമ്മകൾ തലച്ചോറിൽ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ പതിയാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. സന്തോഷകരമായതോ, ഭയാനകമായതോ ആയ അനുഭവങ്ങൾ മറക്കാനുള്ള സാധ്യത കുറവാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു അപകടം, ആദ്യമായി സൈക്കിൾ ചവിട്ടിയത്, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു പ്രിയപ്പെട്ട കളിപ്പാട്ടം കിട്ടിയത് പോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ നമ്മുടെ ഓർമ്മകളിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്നത് അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ശക്തമായ വികാരങ്ങൾ ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു കുട്ടിക്ക് വികാരങ്ങളെ കൃത്യമായി തിരിച്ചറിയാനും അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഓർമ്മകൾ സൂക്ഷിക്കാനുമുള്ള കഴിവ് പൂർണ്ണമായി വികസിച്ചിട്ടില്ല.

ഒരു പതിറ്റാണ്ട് മുമ്പ് വരെ, കുട്ടികൾക്ക് ഓർമ്മകൾ രൂപീകരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് പല ഗവേഷകരും വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, യേൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ പ്രൊഫസറായ നിക്ക് ടർക്ക്-ബ്രൗൺ നടത്തിയ പഠനം ഈ സിദ്ധാന്തങ്ങളെ തിരുത്തുന്നതാണ്. നാല് മാസം മുതൽ രണ്ട് വയസ്സുവരെയുള്ള 26 കുട്ടികളെ പങ്കെടുപ്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഈ പഠനത്തിൽ, അവർക്ക് ചില ചിത്രങ്ങൾ കാണിക്കുകയും അതേസമയം തന്നെ അവരുടെ തലച്ചോറിലെ ഹിപ്പോകാമ്പസിൻ്റെ പ്രവർത്തനം സ്കാൻ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. 

പിന്നീട് ഇതേ കുട്ടികളെ ഒരു പുതിയ ചിത്രത്തോടൊപ്പം മുമ്പ് കണ്ട ചിത്രവും കാണിച്ചു. ഏത് ചിത്രത്തിലാണ് അവർ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് എന്ന് നിരീക്ഷിച്ചപ്പോൾ, ആദ്യമായി ചിത്രം കണ്ടപ്പോൾ ഹിപ്പോകാമ്പസ് കൂടുതൽ സജീവമായിരുന്ന കുട്ടികൾക്ക് ആ ചിത്രം പിന്നീട് ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞതായി കണ്ടെത്തി. ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നത്, ഒരു വയസ്സുള്ള കുട്ടികളിൽ പോലും ഓർമ്മകൾ സംഭരിക്കാൻ ഹിപ്പോകാമ്പസിന് കഴിയുമെന്നാണ്.

മാഞ്ഞ ഓർമ്മകൾ വീണ്ടെടുക്കാൻ കഴിയുമോ?

ഈ പഠനം ശിശുക്കൾക്ക് ഓർമ്മകൾ രൂപീകരിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആദ്യ ചുവടുവെപ്പാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു പ്രധാന ചോദ്യം ഇപ്പോഴും അവശേഷിക്കുന്നു: മാഞ്ഞ ഓർമ്മകൾ വീണ്ടെടുക്കാൻ കഴിയുമോ? 2023-ൽ എലികളിൽ നടത്തിയ ഒരു പഠനം ഇതിന് ചില സൂചനകൾ നൽകുന്നുണ്ട്. ചെറിയ പ്രായത്തിൽ ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥലത്ത് വഴി കണ്ടെത്തിയ എലികൾ, വലുതായപ്പോൾ ആ വഴി മറന്നുപോയിരുന്നു. 

എന്നാൽ, ശാസ്ത്രജ്ഞർ അവയുടെ ഹിപ്പോകാമ്പസിൻ്റെ പഠനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഭാഗം ഉത്തേജിപ്പിച്ചപ്പോൾ, മറന്നുപോയ ഓർമ്മകൾ അവയിലേക്ക് തിരികെ വന്നു. മനുഷ്യശിശുക്കളിലും ഇതേ പ്രതിഭാസം നടക്കുമോ എന്നത് കൂടുതൽ ഗവേഷണം ആവശ്യമായ കാര്യമാണ്. ഇത് ഭാവിയിൽ ശിശുക്കളുടെ ഓർമ്മകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങളിൽ വലിയ വഴിത്തിരിവുകൾ സൃഷ്ടിച്ചേക്കാം.

ഓർമ്മകൾ എത്രത്തോളം വിശ്വസനീയമാണ്?

ഓർമ്മകൾ എത്രത്തോളം വിശ്വസനീയമാണ് എന്നതും ഒരു വലിയ ചോദ്യമാണ്. നമുക്ക് കുട്ടിക്കാലത്തെക്കുറിച്ച് ചില കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മയുണ്ടെന്ന് തോന്നിയേക്കാം. പക്ഷേ, യഥാർത്ഥത്തിൽ നടന്നതാണോ അതോ നമ്മൾ പിന്നീട് കേട്ടറിഞ്ഞതാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. നമ്മൾ കേൾക്കുന്ന വിവരങ്ങൾ വെച്ച് തലച്ചോറ് ഒരു ഓർമ്മ രൂപപ്പെടുത്താൻ സാധ്യതയുണ്ട്. 

പലപ്പോഴും കുടുംബാംഗങ്ങൾ പങ്കുവെച്ച കഥകളിലൂടെയും പഴയ ഫോട്ടോകളിലൂടെയുമാണ് നമ്മൾ കുട്ടിക്കാലത്തെ ഓർമ്മകളെ പുനർനിർമ്മിക്കുന്നത്. അതിനാൽ, നാം ഓർത്തെടുക്കുന്ന ഓരോ കാര്യവും യഥാർത്ഥത്തിൽ നടന്നതാണെന്ന് ഉറപ്പിക്കാൻ സാധിക്കില്ല.

കുട്ടിക്കാലത്തെ ഓർമ്മകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ലേഖനം നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ? നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളുമായി ഇത് പങ്കുവെയ്ക്കൂ.

Article Summary: The science behind why we don't remember our early childhood.

#InfantileAmnesia #ChildhoodMemories #Neuroscience #BrainDevelopment #Psychology #Memory