കാമ്പസിൽ ഒടുങ്ങുന്ന ജീവിതം: വിദ്യാർഥികളുടെ സുരക്ഷയ്ക്ക് സുപ്രീം കോടതി 15 മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ പുറത്തിറക്കി; അറിയാം വിശദമായി

ന്യൂഡൽഹി: (KVARTHA) രാജ്യത്തെ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മാനസികാരോഗ്യം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും പഠനപരമായ സമ്മർദ്ദം കാരണം ഉണ്ടാകുന്ന ആത്മഹത്യകൾ തടയുന്നതിനും ലക്ഷ്യമിട്ട് സുപ്രീം കോടതി 15 സുപ്രധാന മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ പുറത്തിറക്കി. വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലും ഹോസ്റ്റലുകളിലും വിദ്യാർത്ഥികൾ അനുഭവിക്കുന്ന കടുത്ത സമ്മർദ്ദങ്ങളും മാനസിക പ്രശ്നങ്ങളും സമീപകാലത്ത് വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സാഹചര്യത്തിലാണ് ജസ്റ്റിസുമാരായ വിക്രം നാഥ്, സന്ദീപ് മേത്ത എന്നിവരടങ്ങിയ ബെഞ്ചിന്റെ ഈ നിർണായക ഇടപെടൽ. വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ക്ഷേമം ഉറപ്പാക്കാൻ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളും അടിയന്തര നടപടികൾ സ്വീകരിക്കണമെന്ന് കോടതി കർശനമായി നിർദ്ദേശിച്ചു.

മാനസികാരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങളുടെ വർദ്ധനവ്: ഒരു സാമൂഹിക വെല്ലുവിളി

സമീപകാലത്ത് വിദ്യാർത്ഥികൾക്കിടയിൽ മാനസികാരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങളും ആത്മഹത്യാ പ്രവണതകളും ഭയാനകമായ രീതിയിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്നത് വലിയ സാമൂഹിക ആശങ്കയായി മാറിയിട്ടുണ്ട്. പഠനത്തിലെ കടുത്ത മത്സരം, പരീക്ഷാ ഭയം, കൂട്ടുകാരിൽ നിന്നുള്ള ഒറ്റപ്പെടൽ, വ്യക്തിബന്ധങ്ങളിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ, സൈബർ ബുള്ളിയിംഗ് (ഇന്റർനെറ്റിലൂടെയുള്ള ഉപദ്രവങ്ങൾ), മാതാപിതാക്കളുടെ അമിത പ്രതീക്ഷകൾ, കോച്ചിംഗ് സെന്ററുകളിലെ സമ്മർദ്ദം തുടങ്ങിയ നിരവധി ഘടകങ്ങൾ വിദ്യാർത്ഥികളെ മാനസികമായി തളർത്തുന്നുണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് കൃത്യമായ മാനസിക പിന്തുണ നൽകേണ്ടതിന്റെയും അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് ഫലപ്രദമായ പരിഹാരം കണ്ടെത്തേണ്ടതിന്റെയും പ്രാധാന്യം അനുദിനം വർദ്ധിച്ചുവരികയാണ്. ഈ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിച്ചില്ലെങ്കിൽ അത് രാജ്യത്തിന്റെ ഭാവിയെ തന്നെ ദോഷകരമായി ബാധിക്കും.

സുപ്രീം കോടതിയുടെ പ്രധാന മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ: വിദ്യാർത്ഥി ക്ഷേമത്തിന് ഊന്നൽ

വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മാനസികാരോഗ്യം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി സുപ്രീം കോടതി പുറത്തിറക്കിയ 15 മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ താഴെ പറയുന്നവയാണ്:

1. പൊതുവായ മാനസികാരോഗ്യ നയം: എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും 'ഉമ്മീദ്' (UMMEED) കരട് മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ, 'മനോദർപ്പൺ' പദ്ധതി, ദേശീയ ആത്മഹത്യാ പ്രതിരോധ തന്ത്രം എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഒരു പൊതുവായ മാനസികാരോഗ്യ നയം രൂപീകരിച്ച് നടപ്പിലാക്കണം. ഈ നയം എല്ലാ വർഷവും പുതുക്കുകയും സ്ഥാപനങ്ങളുടെ വെബ്സൈറ്റുകളിലും നോട്ടീസ് ബോർഡുകളിലും പരസ്യപ്പെടുത്തുകയും വേണം. (വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മാനസികാരോഗ്യം സംരക്ഷിക്കാൻ ഓരോ സ്കൂളും കോളേജും ഒരു പ്രത്യേക നിയമം ഉണ്ടാക്കണം. ഇത് എല്ലാ വർഷവും മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി പുതുക്കണം. ഈ നിയമങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും കാണാൻ കഴിയുന്ന രീതിയിൽ വെബ്സൈറ്റിലും നോട്ടീസ് ബോർഡുകളിലും പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും വേണം.)

2. യോഗ്യതയുള്ള കൗൺസിലർമാരുടെ നിയമനം: 100-ഓ അതിലധികമോ വിദ്യാർത്ഥികളുള്ള എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും കുട്ടികളുടെയും കൗമാരക്കാരുടെയും മാനസികാരോഗ്യത്തിൽ പരിശീലനം ലഭിച്ച യോഗ്യരായ ഒരു കൗൺസിലറെയോ, സൈക്കോളജിസ്റ്റിനെയോ, സാമൂഹിക പ്രവർത്തകനെയോ നിർബന്ധമായും നിയമിക്കണം. കുറഞ്ഞ വിദ്യാർത്ഥികളുള്ള സ്ഥാപനങ്ങൾ പുറത്തുള്ള മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ദ്ധരുമായി ഔദ്യോഗിക ബന്ധം സ്ഥാപിക്കണം. വിദ്യാർത്ഥി-കൗൺസിലർ അനുപാതം മികച്ചതാക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കണം. പരീക്ഷാ സമയങ്ങളിലും അക്കാദമിക് മാറ്റങ്ങളുടെ ഘട്ടങ്ങളിലും ചെറിയ കൂട്ടം വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് പ്രത്യേക കൗൺസിലർമാരെ നിയോഗിക്കണം. (കൂടുതൽ കുട്ടികളുള്ള സ്കൂളുകളിലും കോളേജുകളിലും മാനസിക പ്രശ്നങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ കഴിവുള്ള കൗൺസിലർമാരെയും സൈക്കോളജിസ്റ്റുകളെയും നിയമിക്കണം. കുട്ടികൾ കുറവുള്ള സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് പുറത്തുള്ള വിദഗ്ദ്ധരുടെ സഹായം തേടാം. ഓരോ കൗൺസിലർക്കും എത്ര കുട്ടികളെ നോക്കണം എന്നതിന് കൃത്യമായ കണക്കുണ്ടാകണം. പരീക്ഷാ കാലത്തും മറ്റ് പ്രധാന സമയങ്ങളിലും ചെറിയ കൂട്ടം കുട്ടികൾക്ക് പ്രത്യേക ശ്രദ്ധയും സഹായവും നൽകാൻ ആളുകളെ നിയമിക്കണം.)

3. അധ്യാപകർക്ക് പരിശീലനം: പഠിപ്പിക്കുന്നവരും പഠിപ്പിക്കാത്തവരുമായ എല്ലാ ജീവനക്കാർക്കും വർഷത്തിൽ രണ്ടുതവണയെങ്കിലും മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ദ്ധർ നൽകുന്ന നിർബന്ധിത പരിശീലനം ഉറപ്പാക്കണം. മാനസിക പ്രഥമശുശ്രൂഷ, മാനസിക പ്രശ്നങ്ങളുടെ മുന്നറിയിപ്പ് സൂചനകൾ തിരിച്ചറിയൽ, ആത്മഹത്യാ പ്രവണതകളോടുള്ള പ്രതികരണം, വിദഗ്ദ്ധരിലേക്ക് റഫർ ചെയ്യാനുള്ള നടപടിക്രമങ്ങൾ എന്നിവ ഈ പരിശീലനത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തണം. (സ്കൂളിലെയും കോളേജിലെയും അധ്യാപകർക്കും മറ്റ് ജീവനക്കാർക്കും വർഷത്തിൽ രണ്ട് തവണയെങ്കിലും മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കുറിച്ച് വിദഗ്ദ്ധർ പരിശീലനം നൽകണം. കുട്ടികൾക്ക് മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ എങ്ങനെ പെരുമാറണം, ആത്മഹത്യാ പ്രവണത പോലുള്ള ലക്ഷണങ്ങൾ എങ്ങനെ തിരിച്ചറിയണം, എന്ത് സഹായം നൽകണം, ഏത് വിദഗ്ദ്ധന്റെ അടുത്തേക്ക് അയക്കണം എന്നെല്ലാം ഈ പരിശീലനത്തിൽ പഠിപ്പിക്കണം.)

4. പരാതി പരിഹാര സംവിധാനം: ലൈംഗികാതിക്രമം, പീഡനം, റാഗിംഗ്, ജാതി, വർഗ്ഗം, ലിംഗഭേദം, ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം, വൈകല്യം, മതം, വംശം എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള അതിക്രമങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാനും പരിഹരിക്കാനും തടയാനും ശക്തവും രഹസ്യസ്വഭാവമുള്ളതും എളുപ്പത്തിൽ സമീപിക്കാവുന്നതുമായ സംവിധാനങ്ങൾ എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും സ്ഥാപിക്കണം. (ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങൾ, റാഗിംഗ്, ജാതിയുടെയോ മതത്തിന്റെയോ പേരിൽ ഉണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾ, ലിംഗഭേദം കാണിക്കുന്നത്, ശാരീരിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളുള്ളവരെ കളിയാക്കുന്നത് തുടങ്ങിയ എല്ലാത്തരം ഉപദ്രവങ്ങളും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാനും പരിഹരിക്കാനും എല്ലാ സ്ഥാപനങ്ങളിലും ഒരു സംവിധാനം ഉണ്ടാകണം. ഇത് രഹസ്യമായി കൈകാര്യം ചെയ്യണം, കുട്ടികൾക്ക് ഭയമില്ലാതെ പരാതി പറയാൻ കഴിയണം.)

5. പ്രതികാര നടപടികൾക്കെതിരെ സഹിഷ്ണുത പാടില്ല: പരാതിക്കാർക്കോ വിവരങ്ങൾ പുറത്തുവിടുന്നവർക്കോ (whistle-blowers) എതിരെയുള്ള പ്രതികാര നടപടികളോട് ഒരു തരത്തിലുള്ള സഹിഷ്ണുതയും പാടില്ലെന്ന് കോടതി ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. ഇത്തരം കേസുകളിൽ, പരിശീലനം ലഭിച്ച മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ദ്ധരിലേക്ക് ഉടൻ റഫർ ചെയ്യണം. വിദ്യാർത്ഥിയുടെ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ സുരക്ഷയ്ക്ക് മുൻഗണന നൽകണം. (പരാതി പറയുന്ന കുട്ടികൾക്കോ, തെറ്റുകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നവർക്കോ എതിരെ ഒരു തരത്തിലുള്ള പ്രതികാര നടപടികളും പാടില്ല. അത്തരം കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടാൽ ഉടൻതന്നെ മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ദ്ധരുടെ അടുത്തേക്ക് കുട്ടിയെ അയക്കണം. കുട്ടിയുടെ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ സുരക്ഷയ്ക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നൽകണം.)

6. ചികിത്സാ വീഴ്ചയ്ക്ക് സ്ഥാപനത്തിന് ഉത്തരവാദിത്തം: ഇത്തരം കേസുകളിൽ കൃത്യസമയത്ത് അല്ലെങ്കിൽ മതിയായ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടാൽ, പ്രത്യേകിച്ച് അത്തരം അനാസ്ഥ വിദ്യാർത്ഥിയുടെ ആത്മഹത്യാ പ്രവണതയിലേക്കോ ആത്മഹത്യയിലേക്കോ നയിച്ചാൽ, അത് സ്ഥാപനത്തിന്റെ കുറ്റകരമായ അനാസ്ഥയായി (institutional culpability) കണക്കാക്കും. (കുട്ടികൾക്ക് മാനസിക ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ കൃത്യസമയത്ത് ചികിത്സയോ സഹായമോ നൽകാതിരിക്കുകയും, ആ അനാസ്ഥ കാരണം കുട്ടിക്ക് സ്വയം ഉപദ്രവിക്കാനോ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാനോ തോന്നിയാൽ, അതിന് ആ സ്ഥാപനം പൂർണ്ണമായും ഉത്തരവാദിയായിരിക്കും. അത്തരം സ്ഥാപനങ്ങൾക്കെതിരെ നിയമപരമായും മറ്റ് രീതികളിലും ശക്തമായ നടപടിയെടുക്കും.)

7. അക്കാദമിക് വേർതിരിവ് ഒഴിവാക്കുക: കോച്ചിംഗ് സെന്ററുകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും അക്കാദമിക് പ്രകടനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വിദ്യാർത്ഥികളെ വേർതിരിക്കുന്നത്, പരസ്യമായി അപമാനിക്കുന്നത്, അല്ലെങ്കിൽ വിദ്യാർത്ഥിയുടെ കഴിവിനതീതമായ അക്കാദമിക് ലക്ഷ്യങ്ങൾ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നത് എന്നിവയിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കണം. (പഠനത്തിൽ മുന്നിട്ട് നിൽക്കുന്നവരെയും പിന്നാക്കം നിൽക്കുന്നവരെയും വേർതിരിച്ച് ക്ലാസുകൾ എടുക്കരുത്. പഠനത്തിൽ പിന്നാക്കം നിൽക്കുന്ന കുട്ടികളെ പരസ്യമായി കളിയാക്കുകയോ അപമാനിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. അവരുടെ കഴിവിനപ്പുറമുള്ള പഠന ലക്ഷ്യങ്ങൾ അടിച്ചേൽപ്പിക്കരുത്. ഇത് കോച്ചിംഗ് സെന്ററുകൾക്കും ബാധകമാണ്.)

8. സുരക്ഷാ ഉപകരണങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുക: എല്ലാ റെസിഡൻഷ്യൽ സ്ഥാപനങ്ങളും (ഹോസ്റ്റലുകൾ) 'ടാമ്പർ-പ്രൂഫ്' സീലിംഗ് ഫാനുകളോ സമാനമായ സുരക്ഷാ ഉപകരണങ്ങളോ സ്ഥാപിക്കണം. പെട്ടെന്നുള്ള സ്വയം ജീവനെടുക്കാനുള്ള പ്രവണതകളെ തടയുന്നതിനായി ടെറസുകൾ, ബാൽക്കണികൾ, മറ്റ് അപകടസാധ്യതയുള്ള സ്ഥലങ്ങൾ എന്നിവിടങ്ങളിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം നിയന്ത്രിക്കണം. (ഹോസ്റ്റലുകളിൽ സീലിംഗ് ഫാനുകൾക്ക് 'ടാമ്പർ-പ്രൂഫ്' (എളുപ്പത്തിൽ കേടുവരുത്താൻ കഴിയാത്ത) സുരക്ഷാ സംവിധാനങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കണം. കുട്ടികൾക്ക് സ്വയം ജീവനെടുക്കാനുള്ള സാധ്യതയുള്ള ടെറസുകൾ, ബാൽക്കണികൾ, മറ്റ് ഉയരമുള്ള സ്ഥലങ്ങൾ എന്നിവിടങ്ങളിലേക്ക് പ്രവേശനം നിയന്ത്രിക്കണം.)

9. മാനസികാരോഗ്യ സേവനങ്ങളിലേക്ക് റഫർ ചെയ്യാനുള്ള പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ: മാനസികാരോഗ്യ സേവനങ്ങൾ, ആശുപത്രികൾ, ആത്മഹത്യാ പ്രതിരോധ ഹെൽപ്‌ലൈനുകൾ എന്നിവയിലേക്ക് വിദ്യാർത്ഥികളെ ഉടൻ റഫർ ചെയ്യുന്നതിനുള്ള എഴുതിത്തയ്യാറാക്കിയ പ്രോട്ടോക്കോളുകൾ സ്ഥാപനങ്ങൾക്കുണ്ടായിരിക്കണം. (മാനസികാരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങളുള്ള കുട്ടികളെ ആശുപത്രികളിലേക്കും ആത്മഹത്യാ പ്രതിരോധ ഹെൽപ്‌ലൈനുകളിലേക്കും വേഗത്തിൽ അയക്കാൻ ഓരോ സ്ഥാപനത്തിനും വ്യക്തമായ ഒരു നടപടിക്രമം ഉണ്ടായിരിക്കണം.)

10. ഹെൽപ്‌ലൈൻ നമ്പറുകൾ പ്രദർശിപ്പിക്കുക: ടെലി-മാനസ് (Tele-MANAS) പോലുള്ള ദേശീയ ഹെൽപ്‌ലൈൻ നമ്പറുകളും മറ്റ് ആത്മഹത്യാ പ്രതിരോധ സേവനങ്ങളുടെ നമ്പറുകളും ഹോസ്റ്റലുകൾ, ക്ലാസ് മുറികൾ, പൊതുവായ സ്ഥലങ്ങൾ, വെബ്സൈറ്റുകൾ എന്നിവിടങ്ങളിൽ വലിയതും വ്യക്തവുമായ അക്ഷരങ്ങളിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കണം. (മാനസികാരോഗ്യ സഹായം നൽകുന്ന ടെലി-മാനസ് പോലുള്ള ഹെൽപ്‌ലൈൻ നമ്പറുകൾ ഹോസ്റ്റലുകളിലും ക്ലാസ് മുറികളിലും മറ്റ് പൊതു സ്ഥലങ്ങളിലും വെബ്സൈറ്റുകളിലും എല്ലാവർക്കും കാണാൻ കഴിയുന്ന വലിയ അക്ഷരങ്ങളിൽ എഴുതി പ്രദർശിപ്പിക്കണം.)

11. മാതാപിതാക്കൾക്ക് അവബോധ പരിപാടികൾ: മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കുറിച്ച് മാതാപിതാക്കൾക്കും രക്ഷിതാക്കൾക്കും പതിവായി ബോധവൽക്കരണ പരിപാടികൾ (നേരിട്ടും ഓൺലൈനായും) സംഘടിപ്പിക്കണം. (കുട്ടികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കുറിച്ച് മാതാപിതാക്കളെയും രക്ഷിതാക്കളെയും പഠിപ്പിക്കാനായി നേരിട്ടും ഓൺലൈനായും ക്ലാസുകളും പരിപാടികളും സംഘടിപ്പിക്കണം.)

12. രേഖകൾ സൂക്ഷിക്കുക: എല്ലാ സ്ഥാപനങ്ങളും പരസ്യപ്പെടുത്താത്ത രേഖകൾ (anonymised records) സൂക്ഷിക്കുകയും, വെൽനസ് ഇടപെടലുകൾ, വിദ്യാർത്ഥികളെ വിദഗ്ദ്ധരിലേക്ക് റഫർ ചെയ്തതിന്റെ വിവരങ്ങൾ, പരിശീലന സെഷനുകൾ, മാനസികാരോഗ്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മറ്റ് പ്രവർത്തനങ്ങൾ എന്നിവ വിശദീകരിക്കുന്ന വാർഷിക റിപ്പോർട്ട് തയ്യാറാക്കുകയും വേണം. (വിദ്യാർത്ഥികളുടെ വ്യക്തിഗത വിവരങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്താതെ, അവർക്ക് നൽകിയ മാനസികാരോഗ്യ സഹായങ്ങൾ, വിദഗ്ദ്ധരുടെ അടുത്തേക്ക് അയച്ചതിന്റെ വിവരങ്ങൾ, പരിശീലന ക്ലാസുകൾ, മറ്റ് മാനസികാരോഗ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം രേഖപ്പെടുത്തി ഒരു വാർഷിക റിപ്പോർട്ട് തയ്യാറാക്കണം.)

13. വാർഷിക റിപ്പോർട്ട് സമർപ്പിക്കുക: ഈ വാർഷിക റിപ്പോർട്ട് ബന്ധപ്പെട്ട റെഗുലേറ്ററി അതോറിറ്റിക്ക് സമർപ്പിക്കണം. (വാർഷിക റിപ്പോർട്ട് സംസ്ഥാന വിദ്യാഭ്യാസ വകുപ്പ്, യു.ജി.സി., എ.ഐ.സി.ടി.ഇ., സി.ബി.എസ്.ഇ. തുടങ്ങിയ ബന്ധപ്പെട്ട സർക്കാർ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് സമർപ്പിക്കണം.)

14. കോച്ചിംഗ് കേന്ദ്രങ്ങളിൽ പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ: കോട്ട, ജയ്പൂർ, ചെന്നൈ, ഹൈദരാബാദ്, ഡൽഹി, മുംബൈ തുടങ്ങിയ കോച്ചിംഗ് കേന്ദ്രങ്ങൾ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള നഗരങ്ങളിൽ മാനസികാരോഗ്യ സംരക്ഷണത്തിനും പ്രതിരോധ നടപടികൾക്കും കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നൽകണം. ഈ നഗരങ്ങളിൽ മത്സര പരീക്ഷകൾക്ക് തയ്യാറെടുക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥികൾക്കിടയിൽ ആത്മഹത്യ നിരക്ക് കൂടുതലാണ്. (കോച്ചിംഗ് സെന്ററുകൾ കൂടുതലുള്ള നഗരങ്ങളിൽ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തിന് പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ നൽകണം. ഇവിടെ മത്സര പരീക്ഷകൾക്ക് തയ്യാറെടുക്കുന്ന കുട്ടികൾക്കിടയിൽ ആത്മഹത്യകൾ കൂടുന്ന സാഹചര്യത്തിലാണ് ഈ നിർദ്ദേശം.)

15. നിയമനിർമ്മാണം വരെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ പ്രാബല്യത്തിൽ: ഈ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ, ഈ വിഷയത്തിൽ ഉചിതമായ നിയമനിർമ്മാണമോ നിയന്ത്രണ ചട്ടക്കൂടുകളോ വരുന്നതുവരെ പ്രാബല്യത്തിൽ തുടരും. രാജ്യത്ത് ഈ വിഷയത്തിൽ നിയമപരവും നിയന്ത്രണപരവുമായ ഒരു 'ശൂന്യത' നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെന്ന് കോടതി നിരീക്ഷിച്ചു. (പുതിയ നിയമങ്ങൾ വരുന്നതുവരെ, സുപ്രീം കോടതി പുറത്തിറക്കിയ ഈ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ നിർബന്ധമായും പാലിക്കണം. നിലവിൽ ഈ വിഷയത്തിൽ വ്യക്തമായ നിയമങ്ങളോ ചട്ടങ്ങളോ ഇല്ലെന്ന് കോടതി ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.)

കോടതിയുടെ നിരീക്ഷണം: സർക്കാരിന്റെയും സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും ഉത്തരവാദിത്തം

വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മാനസികാരോഗ്യം ഒരു വ്യക്തിയുടെ മാത്രം പ്രശ്നമായി കാണാതെ, ഒരു സാമൂഹിക പ്രശ്നമായി പരിഗണിക്കണമെന്ന് സുപ്രീം കോടതി നിരീക്ഷിച്ചു. ഈ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ കർശനമായി നടപ്പിലാക്കാൻ കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾക്കും വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾക്കും കോടതി ശക്തമായ നിർദ്ദേശം നൽകി. വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ഭാവി രാജ്യത്തിന്റെ ഭാവിയാണെന്നും, അവരുടെ മാനസികാരോഗ്യം സംരക്ഷിക്കേണ്ടത് എല്ലാവരുടെയും കൂട്ടായ ഉത്തരവാദിത്തമാണെന്നും കോടതി ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. ഈ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മാനസികാരോഗ്യ സംരക്ഷണത്തിൽ ഒരു പുതിയ വഴിത്തിരിവാകുമെന്നും, വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ കൂടുതൽ അനുകൂലമായ അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കാൻ സഹായിക്കുമെന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ ഈ നിർദ്ദേശങ്ങൾ എത്രത്തോളം ഫലപ്രദമായി നടപ്പിലാക്കാൻ സാധിക്കും? നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം പങ്കുവെക്കൂ.

Article Summary: The Supreme Court issues 15 guidelines for student mental health and safety.

#SupremeCourt #StudentMentalHealth #CampusSafety #IndiaEducation #Assault Prevention #StudentWelfare