ദാരിദ്ര്യം മൂലം വിദ്യാഭ്യാസം പാതിവഴിയിൽ നിലച്ചു; എങ്കിലും ജീവിതം കൊണ്ട് വിസ്മയങ്ങൾ തീർത്ത സുലൈമാനിച്ച

കനിവുള്ള മനുഷ്യർ ഭാഗം 14/ കൂക്കാനം റഹ്‌മാൻ

(KVARTHA) വിദ്യാധനം സർവ്വധനാൽ പ്രധാനം എന്ന് നാം ഇന്ന് പാടുമ്പോഴും, അക്ഷരം പഠിക്കാൻ പോലും അനുവാദമില്ലാതിരുന്ന ഒരു ഇരുണ്ട കാലം കേരളത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ദാരിദ്ര്യം പടികടന്നെത്തിയ വീടുകളിൽ പട്ടിണി മാറ്റുക എന്നതായിരുന്നു പ്രഥമ ലക്ഷ്യം. അതിനാൽ തന്നെ തല മുതിർന്നാൽ ആണായാലും പെണ്ണായാലും പണിക്കിറങ്ങുക എന്നതായിരുന്നു അന്നത്തെ രീതി. നാലോ അഞ്ചോ വയസ്സാകുമ്പോൾ തന്നെ പശുവിനെ മേയ്ക്കാനും കണ്ടത്തിലെ കതിരുകൾക്കിടയിലെ കള പറിക്കാനും കൃഷിയിടങ്ങളിൽ സഹായിയാകാനും കുട്ടികൾ നിർബന്ധിതരായി. ഒരു വീട്ടിൽ അഞ്ചും ആറും കുട്ടികളുള്ളപ്പോൾ എല്ലാവരും പണിയെടുത്താൽ മാത്രമേ അന്നന്നത്തെ ആഹാരം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ. എല്ലുമുറിയെ പണിയെടുത്താലും കിട്ടുന്ന കൂലിയാകട്ടെ വളരെ തുച്ഛവും. ആ കഠിനകാലത്ത് ബുദ്ധി വൈഭവമുള്ള പല കുട്ടികൾക്കും തങ്ങളുടെ കഴിവുകൾ തെളിയിക്കാനുള്ള അവസരം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു.

രണ്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പടിയിറങ്ങിയ പ്രതിഭ 

അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ പെട്ടുപോയ പ്രതിഭയായിരുന്നു കൂക്കാനത്തെ സുലൈമാനിച്ച. ദാരിദ്ര്യം കാരണം പ്രൈമറി സ്കൂളിലെ രണ്ടാം ക്ലാസ്സിൽ വെച്ച് പഠനം അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടി വന്ന വ്യക്തിയാണദ്ദേഹം. ജീവിതം ഒരുപാട് കഷ്ടപ്പാടുകൾ നിറഞ്ഞതായിരുന്നുവെങ്കിലും ഒരിടത്തും അദ്ദേഹം തളർന്നില്ല. ആ കഠിനപാതകളെ പോരാട്ടവീര്യം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം മറികടന്നു. സ്കൂളിൽ നിന്നും ലഭിച്ച അല്പം അക്ഷരജ്ഞാനം കൈമുതലാക്കി തന്റെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളെ നാടൻ പാട്ട് രൂപത്തിൽ അദ്ദേഹം കോർത്തിണക്കിയിരുന്നു. നിത്യരോഗിയായിരുന്ന തൻ്റെ ഉമ്മയെ ശുശ്രൂഷിക്കാൻ സഹായിച്ചിരുന്ന കരിവെള്ളൂർ ഗവൺമെന്റ് ആശുപത്രിയിലെ കമ്പൗണ്ടർ രാജന്, അദ്ദേഹം അയച്ച കത്ത് ഇന്നും ഒരു സ്മാരകമായി നിൽക്കുന്നു. 'എനിക്കേറ്റം പ്രിയപ്പെട്ട രാജനേട്ടനറിയുവാൻ സാധുവാമീ സോദരൻ ഞാനിതാ എഴുതിടുന്നു...' എന്ന ആ വരികൾ നാടൻ പാട്ടിന്റെ ഈണത്തിൽ ഇന്നും നാട്ടുകാരുടെ ഉള്ളിലുണ്ട്.

ഗ്രാമത്തിലെ ആദ്യ സാങ്കേതിക വിദഗ്ദ്ധൻ 

സാങ്കേതിക വിദ്യയിൽ ഔദ്യോഗികമായ ഒരു പരിജ്ഞാനവുമില്ലെങ്കിലും പല ഉപകരണങ്ങളുടെയും കേടുപാടുകൾ തീർക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹം സമർത്ഥനായിരുന്നു. ഗ്രാമത്തിലെ ആദ്യ സൈക്കിളിൻ്റെ ഉടമയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ക്രമേണ നാട്ടിൽ മറ്റുള്ളവരും സൈക്കിളുകൾ വാങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോൾ അതിന്റെ റിപ്പയർ ചുമതലയും സുലൈമാനിച്ച ഏറ്റെടുത്തു. ടോർച്ച്, റേഡിയോ, സൈക്കിൾ തുടങ്ങിയവയ്ക്ക് കേട് സംഭവിച്ചാൽ നാട്ടുകാർ ആദ്യം തിരയുന്നത് അദ്ദേഹത്തെയായിരുന്നു. പല പ്രമുഖ ടെക്നീഷ്യന്മാരും പരാജയപ്പെട്ട ഉപകരണങ്ങൾ പോലും തന്റെ നിരീക്ഷണപാടവം കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ശരിയാക്കുമായിരുന്നു. വാട്ടർ ടാങ്കിൽ വെള്ളം എത്രത്തോളമായി എന്ന് പുറത്തുനിന്ന് നോക്കി മനസ്സിലാക്കാൻ അദ്ദേഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത ഗ്രാമീണ വിദ്യ പലരും പ്രയോജനപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. പ്രതിഫലം മോഹിക്കാതെയായിരുന്നു ഈ സേവനങ്ങളെല്ലാം അദ്ദേഹം നൽകിയിരുന്നത്.

മൃഗങ്ങളുടെയും പ്രകൃതിയുടെയും ചങ്ങാതി 

അണ്ണാർക്കണ്ണൻ, അരിപ്രാവ്, തത്ത തുടങ്ങിയ ജീവജാലങ്ങളെ മെരുക്കിയെടുക്കാൻ സുലൈമാനിച്ചയ്ക്ക് പ്രത്യേക കഴിവുണ്ടായിരുന്നു. അവയ്ക്ക് പേരിട്ട് വിളിച്ച് ഓമനിച്ചു വളർത്തും. അവയെ സ്വതന്ത്രമായി വിട്ടാലും സുലൈമാനിച്ച കൈകൾ നീട്ടിയാൽ അവ തിരികെ ഓടിയെത്തുമായിരുന്നു. ആ കാഴ്ച ഗ്രാമവാസികളിൽ എന്നും അത്ഭുതമായിരുന്നു. മണ്ണിലെ ഓരോ ജീവനെയും പ്രകൃതിയെയും അദ്ദേഹം അത്രമേൽ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. കുന്നിടിക്കലിനും തോടും പുഴയും വറ്റിക്കുന്ന മനുഷ്യർക്കുമെതിരെ അതിശക്തമായ ഭാഷയിൽ അദ്ദേഹം തന്റെ തൂലിക ചലിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. തൻ്റെ കവിതകളും നാടൻ പാട്ടുകളും ഒരു പുസ്തകമായി കാണണമെന്ന ആഗ്രഹം സഫലീകരിക്കാതെയാണ് അദ്ദേഹം യാത്രയായത്.

ഔദാര്യവും രാഷ്ട്രീയവും 

കൂക്കാനത്ത് ചെറിയൊരു കച്ചവടത്തിലൂടെയാണ് അദ്ദേഹം കുടുംബം പുലർത്തിയിരുന്നത്. കൂക്കാനം ഗവൺമെന്റ് യു.പി സ്കൂൾ നിർമ്മാണത്തിനായി നാട്ടുകാർ യോഗം ചേർന്നത് സുലൈമാനിച്ചയുടെ പീടികയിലായിരുന്നു. പ്രതാപശാലികളായ ഗ്രാമമുഖ്യന്മാർ അന്ന് മടിച്ചുനിന്നപ്പോൾ ആദ്യമായി നൂറു രൂപ സംഭാവന പ്രഖ്യാപിച്ചത് ഈ ദരിദ്രനായ കച്ചവടക്കാരനായിരുന്നു. രാഷ്ട്രീയത്തിലും അദ്ദേഹം സജീവമായിരുന്നു. 1957 മുതൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ വോളണ്ടിയറായി ചുവന്ന ഷർട്ടും കാക്കി ട്രൗസറുമിട്ട് ജാഥ നയിച്ച ഓർമ്മകൾ ഇന്നും നാട്ടിലുണ്ട്. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കാലത്ത് മെഗാഫോണിലൂടെ വോട്ടഭ്യർത്ഥിക്കുന്നതിലും തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ചിഹ്നം തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ബൾബുകൾ മരക്കൊമ്പുകളിൽ കെട്ടുന്നതിലും അദ്ദേഹം മുൻപന്തിയിലുണ്ടായിരുന്നു.

'ഒന്നും കൊണ്ടുപോകാനില്ല' 

ചീട്ടുകളിയിൽ അതീവ താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്ന അദ്ദേഹം തന്റെ സമ്പാദ്യമെല്ലാം അതിൽ കളഞ്ഞു കുളിച്ചു. 'പീടിക നോക്ക് മോനേ' എന്ന് സ്നേഹപൂർവ്വം ഉപദേശിച്ച ഉമ്മയോട് അദ്ദേഹം നൽകിയ മറുപടി ഇതായിരുന്നു: 'ഉമ്മ മിണ്ടാണ്ട് പോ, ഞാൻ വരുമ്പോൾ ഒന്നും കൊണ്ടുവന്നില്ല, പോകുമ്പോഴും ഒന്നും കൊണ്ടുപോകുന്നില്ല'. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം അങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു. സമ്പാദ്യങ്ങളൊന്നും കരുതിവെക്കാതെ ഒരു ചെറിയ കൂരയിലേക്ക് ഒടുവിൽ അദ്ദേഹം ഒതുങ്ങി. ആ വീട്ടുമുറ്റത്ത് മറ്റാരുടെയും സഹായമില്ലാതെ അദ്ദേഹം ഒറ്റയ്ക്ക് കുഴിച്ച 14 കോൽ താഴ്ചയുള്ള കിണർ ഈ കൊടും വേനലിലും വറ്റാതെ കൂക്കാനത്തുകാർക്ക് കുളിർമ നൽകുന്നുണ്ട്.
ഇന്ന് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മക്കൾ വിദേശത്തും നാട്ടിലുമായി നല്ല നിലയിൽ കഴിയുന്നു. അവർ നിർമ്മിച്ച വലിയ വീടിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഒരുകാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന ആ ചെറിയ കൂരയും അതിലെ വലിയ മനസ്സിന്റെ ഉടമയും ഇന്നും സ്മരിക്കപ്പെടുന്നു. ശരിയായ അവസരങ്ങൾ ലഭിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക വിദ്യയിൽ ഉന്നത സ്ഥാനങ്ങൾ അലങ്കരിക്കേണ്ടിയിരുന്ന ആ മനുഷ്യൻ തന്റെ പരിമിതികൾക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ജീവിതം ആഘോഷമാക്കിയാണ് വിടപറഞ്ഞത്.

കൂക്കാനത്തെ ഈ പ്രതിഭയുടെ കഥ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കൾക്കും പങ്കുവെക്കൂ. 

Article Summary: A nostalgic look at the life of Sulaimanicha, a self-taught talent from Kookkanam who overcame poverty and lack of education.

#Kookkanam #Sulaimanicha #InspirationalLife #KeralaNostalgia #Humanity #KookkanamRahman