ഓർമ്മത്തുരുത്ത് ഭാഗം - 2/ കൂക്കാനം റഹ്മാൻ  

(KVARTHA) പഴയ ഗ്രാമീണ കാഴ്ചകളിൽ ഹൃദ്യമായ ഒരോർമ്മയാണ് ചിമ്മിണി വിളക്കുകൾ. വഴിയരികിലെ വീടുകളിൽ മിന്നാമിനുങ്ങിനെപ്പോലെ നേരിയ വെളിച്ചം നൽകിയിരുന്ന ഈ വിളക്കുകൾ പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് ഒരുപക്ഷേ കേട്ടുകേൾവി പോലുമുണ്ടായിരിക്കില്ല. 

എഴുപത് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഞങ്ങൾക്ക് വെളിച്ചം നൽകിയിരുന്ന ഈ ഉപകരണം ഓട് കൊണ്ടോ സ്റ്റീൽ കൊണ്ടോ നിർമ്മിച്ചിരുന്നു. ഇതിൽ മണ്ണെണ്ണ നിറച്ച് തുണിത്തിരിയിട്ട് കത്തിച്ചാണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. അക്കാലത്ത് മണ്ണെണ്ണയ്ക്ക് പകരം ‘ചിമ്മിണി’ എന്ന ഇന്ധനമാണ് വിളക്ക് കത്തിക്കാൻ ഗ്രാമങ്ങളിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ആ രാത്രികളെ സുന്ദരമാക്കിയത് ഈ വിളക്കുകളായിരുന്നു.

 

ഇവയെ ‘മുട്ട വിളക്ക്’ എന്നും പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് സാമ്പത്തിക ശേഷിയുള്ള വീടുകളിലെ വിളക്കുകളെക്കുറിച്ചാണ് പറഞ്ഞത്. സാധാരണ വീടുകളിൽ മഷിക്കുപ്പികൾ ഉപയോഗിച്ച് വിളക്കുകൾ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. 

ഒഴിഞ്ഞ മഷിക്കുപ്പിയുടെ അടപ്പിൽ ഒരു ദ്വാരമുണ്ടാക്കി, തുണിക്കഷണം ചുരുട്ടി ഒരറ്റം പുറത്തും മറ്റേ അറ്റം കുപ്പിക്കുള്ളിലുമായി വെക്കും. പിന്നീട് കുപ്പിയിൽ മണ്ണെണ്ണ നിറച്ച്, പുറത്തുള്ള തുണിയുടെ അറ്റത്ത് തീ കൊളുത്തും. മണ്ണെണ്ണ തീരുന്നത് വരെ ഈ വിളക്ക് കത്തും. ഓരോ വീട്ടിലും നാലോ അഞ്ചോ വിളക്കുകൾ ഉണ്ടാകും. 

അടുക്കളയിൽ ഒന്ന്, ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും മറ്റു ആവശ്യങ്ങൾക്കുമായി ഒന്ന്, പഠനത്തിന് ഒന്ന് എന്നിങ്ങനെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് എണ്ണം മാറും. അന്ന് മേശയോ കസേരയോ ഇല്ലാത്തതിനാൽ നിലത്ത് പായ വിരിച്ചാണ് കുട്ടികൾ ഇരിക്കുക. നടുവിൽ ചിമ്മിണിക്കൂട് വെച്ച് അതിന്റെ ചുറ്റുമിരുന്നാണ് പഠനം. 

 

ഇടയ്ക്ക് മണ്ണെണ്ണപ്പുക മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയറി ചുമയ്ക്കും. സഹിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടെങ്കിലും വെളിച്ചം അത്യാവശ്യമായിരുന്നല്ലോ. എന്നാൽ ഈ വിളക്കുകൾക്ക് വലിയ പ്രകാശമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല, അഞ്ചാറടി ദൂരം വരെയേ കാണാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ. എങ്കിലും അന്ന് അതുകൊണ്ട് തൃപ്തരായിരുന്നു.

കുറച്ചു കാലം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ‘പാനീസ്’ എന്നൊരു പുതിയതരം വിളക്ക് വന്നു. കടകളിൽ ഇത് വില്പനയ്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. മണ്ണെണ്ണ വിളക്ക് തന്നെയായിരുന്നെങ്കിലും ഇതിന് പുക പുറത്തേക്ക് പോകാതിരിക്കാൻ ഒരു ഗ്ലാസ് ഉണ്ടായിരുന്നു. വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഈ ഗ്ലാസ് വൃത്തിയാക്കേണ്ടത് കുട്ടികളുടെ ജോലിയായിരുന്നു. 

കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ പുകയെല്ലാം അതിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കും. സന്ധ്യയാകുമ്പോൾ ഇതൊരു പതിവ് കാഴ്ചയായിരുന്നു.

പിന്നീട് ‘വലിയ പാനീസ്’ വന്നു. രൂപത്തിൽ ചെറുതിനോട് സാമ്യമുണ്ടെങ്കിലും ഇതിന് വലിപ്പം കൂടുതലായിരുന്നു. മണ്ണെണ്ണ ഒഴിക്കാൻ പ്രത്യേക ഭാഗവും, വീതിയുള്ള നാടയും ഊരിയെടുക്കാവുന്ന ഗ്ലാസും ഇതിനുണ്ടായിരുന്നു. പുക പിടിച്ച ഗ്ലാസ് തുണികൊണ്ട് വൃത്തിയാക്കാം. തിരി താഴ്ത്താനും ഉയർത്താനും ഒരു നോബ് ഇതിലുണ്ടായിരുന്നു, അതുവഴി പ്രകാശത്തിന്റെ അളവ് കൂട്ടാനും കുറയ്ക്കാനും സാധിച്ചു.

അതിനു ശേഷമാണ് ‘റാന്തൽ’ വിളക്ക് വന്നത്. രാത്രി യാത്രകൾക്ക് ടോർച്ച് വാങ്ങാൻ സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി ഇല്ലാതിരുന്നവർക്ക് ഇതൊരു വലിയ ആശ്വാസമായിരുന്നു. ഓലച്ചൂട്ട് കത്തിച്ചാണ് അത്യാവശ്യ സ്ഥലങ്ങളിൽ പോയിരുന്നത്. റാന്തലിന് മുകളിലേക്ക് പുക പോകാതിരിക്കാനുള്ള സൗകര്യം, ഗ്ലാസ് പൊട്ടാതിരിക്കാൻ കമ്പിവളയം, തൂക്കിപ്പിടിക്കാൻ മറ്റൊരു വളയം എന്നിവ ഇതിന്റെ പ്രത്യേകതകളായിരുന്നു.

ഏറ്റവും കൂടുതൽ വെളിച്ചം നൽകിയിരുന്നത് ‘പെട്രോമാക്സ്’ ആയിരുന്നു. അക്കാലത്ത് കല്യാണ വീടുകളിലും ക്ലബ്ബുകളിലും മറ്റ് ആഘോഷ പരിപാടികൾക്കും വെളിച്ചത്തിനായി ഇത് വാടകയ്ക്ക് എടുക്കുകയായിരുന്നു പതിവ്. വ്യക്തികൾ ഇത് വാങ്ങാറില്ലായിരുന്നു. നിശ്ചിത സമയത്തിന് നിശ്ചിത തുക എന്നതായിരുന്നു വാടക രീതി.

ചിമ്മിണിക്കൂടിന്റെ പുക ശ്വസിച്ച് കുറഞ്ഞ വെളിച്ചത്തിൽ കൂനിക്കൂടിയിരുന്ന് പഠിച്ച പലർക്കും ഇന്ന് എഴുപത് വയസ്സ് കഴിഞ്ഞിരിക്കും. അവരിൽ പലരും ഉദ്യോഗസ്ഥരായി പെൻഷൻ പറ്റി ജീവിക്കുന്നുണ്ടാകാം. ഇന്നത്തെ വൈദ്യുതിയുടെ വെളിച്ചത്തിൽ ജീവിക്കുന്നവർക്ക് ഈ പഴയകാല അനുഭവങ്ങൾ ഒരു കടങ്കഥയായി തോന്നിയേക്കാം.

വേദനയും ത്യാഗവും നിറഞ്ഞ ആ ജീവിതം പ്രതിസന്ധികളെ അതിജീവിക്കാൻ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ പുതിയ തലമുറ അത്തരം അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകാത്തവരാണ്. ഒരു വിരൽത്തുമ്പിൽ ലോകം കീഴടക്കിയ അവർക്ക് വിശപ്പിന്റെ വിലയോ ത്യാഗത്തിന്റെ കഥയോ അറിയില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ അവർ പതറിപ്പോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

ഇന്നത്തെ കുട്ടികൾ സുഖലോലുപതയിൽ ജീവിക്കുന്നവരാണ്. പഴയ തലമുറയുടെ കഥകൾ കേൾക്കാൻ പോലും അവർക്ക് താല്പര്യമില്ല. എങ്കിലും എ.സി. റൂമിലിരുന്ന് ടേബിൾ ലാമ്പിന്റെയോ ട്യൂബ് ലൈറ്റിന്റെയോ വെളിച്ചത്തിൽ പഠിക്കുന്ന കൊച്ചുമക്കളെ കാണുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ സന്തോഷിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം കാറ്റിലും മഴയിലും അണഞ്ഞുപോകാതിരിക്കാൻ കൈകൊണ്ട് മറച്ചുപിടിച്ച് വേവലാതിപ്പെട്ട ഞങ്ങളുടെ ബാല്യകാലത്തേക്കും ഓർമ്മകൾ ഓടിയെത്തും.

കടന്നുപോയ വഴികളിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാൻ കഴിയില്ലെങ്കിലും, ഇടയ്ക്കിടെ ഒരുകാഴ്ച നടത്താൻ ഞങ്ങളെപ്പോലുള്ളവർ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. അത്തരം ഓർമ്മകളും അനുഭവങ്ങളും ഞങ്ങൾക്ക് ഊർജ്ജം നൽകുന്നു.

എല്ലാം വിരൽത്തുമ്പിൽ ലഭിക്കുന്ന ആധുനിക ലോകത്തിലെ സൗകര്യങ്ങൾ അനുഭവിക്കാൻ ഭാഗ്യം ലഭിച്ചവരാണ് ഞങ്ങൾ. എങ്കിലും ചിമ്മിണിക്കൂടും പാനീസും റാന്തലും പെട്രോമാക്സുമെല്ലാം മധുരമുള്ള ഓർമ്മകളായി മനസ്സിൽ മായാതെ നിൽക്കുന്നു.

പഴയകാല വിളക്കുകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ വാർത്തയെക്കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുക.

Summary: This memoir by Kookkanam Rahman recalls the traditional lamps like chimney lamps, Panees, and lanterns that illuminated rural life seventy years ago in Kerala. It reflects on the hardships of the past and contrasts them with the conveniences of the present generation.

#OldLamps, #KeralaMemories, #RuralLife, #Nostalgia, #ChimneyLamp, #LanternNews