ആരാണ് യഥാർത്ഥ ഇന്ത്യൻ കർഷകൻ? നിർവചനം നിയമക്കുരുക്കിൽ; ആനുകൂല്യങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ട് ലക്ഷക്കണക്കിന് ഭൂരഹിത കർഷകർ

ന്യൂഡൽഹി: (KVARTHA) ഇന്ത്യൻ കാർഷിക മേഖലയിൽ 'കർഷകൻ' എന്നതിൻ്റെ നിർവചനം സംബന്ധിച്ച തർക്കങ്ങൾ മുറുകുന്നു. ഭൂമിയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഔദ്യോഗിക നിർവചനങ്ങൾ, വരുമാനത്തിൻ്റെ പ്രധാന ഉറവിടം കൃഷിയായ ഭൂരഹിത കർഷകരെ സർക്കാർ പദ്ധതികളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുന്നതായി പഠനങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ഗ്രാമീണ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ കാർഷികേതര പ്രവർത്തനങ്ങളെ കൂടുതൽ ആശ്രയിക്കുന്ന ഇക്കാലത്ത്, ആരാണ് യഥാർത്ഥ കർഷകൻ എന്ന ചോദ്യം നയപരമായ ചർച്ചകളിൽ സജീവമാണ്. ഇത് കാർഷിക മേഖലയിലെ അസമത്വങ്ങൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനും ഗ്രാമീണ ജനതയുടെ ദുരിതത്തിന് ആക്കം കൂട്ടുന്നതിനും കാരണമാകുന്നുവെന്ന് വിദഗ്ദ്ധർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.

കർഷകൻ: ഔദ്യോഗിക നിർവചനവും യഥാർത്ഥ സാഹചര്യവും

ഇന്ത്യയിൽ കർഷകരെ നിർവചിക്കുന്ന രീതിയെക്കുറിച്ച് നിരവധി തർക്കങ്ങൾ നിലവിലുണ്ട്. 2015-16 ലെ കാർഷിക സെൻസസ് പ്രകാരവും, കേന്ദ്രസർക്കാർ നടപ്പിലാക്കുന്ന 'പ്രധാനമന്ത്രി കിസാൻ സമ്മാൻ നിധി' (പി.എം.-കിസാൻ) പോലുള്ള പ്രധാനപ്പെട്ട ക്ഷേമ പദ്ധതികളിലും, കൃഷിഭൂമിയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശം ഉള്ളവരെ മാത്രമാണ് കർഷകരായി ഔദ്യോഗികമായി കണക്കാക്കുന്നത്. ഇവർക്ക് കൃഷി പ്രധാന വരുമാന മാർഗ്ഗമല്ലെങ്കിൽ പോലും ഈ നിർവചനം ബാധകമാണ്. ഈ ഔദ്യോഗിക നിർവചനമനുസരിച്ച്, ഇന്ത്യയിൽ ഏകദേശം 110 ദശലക്ഷം മുതൽ 146.5 ദശലക്ഷം വരെ കർഷകരുണ്ടെന്നാണ് വിവിധ കണക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

എന്നാൽ, ഈ നിലവിലെ നിർവചനം ഇന്ത്യയിലെ 12.5 ദശലക്ഷം വരുന്ന ഭൂരഹിതരായ കർഷകരെ പൂർണ്ണമായും ഒഴിവാക്കുന്നു എന്ന ഒരു ഗുരുതരമായ പ്രശ്നമുണ്ട്. അതായത്, മറ്റൊരാളുടെ ഭൂമി പാട്ടത്തിനെടുത്തോ, ദിവസക്കൂലിക്ക് കൃഷി ജോലികൾ ചെയ്തോ ഉപജീവനം നടത്തുന്ന ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾക്ക് സ്വന്തമായി ഭൂമിയില്ലാത്തതിനാൽ കർഷക പദവി ലഭിക്കുന്നില്ല. ഇത് കാരണം, ഭൂരിഭാഗം സർക്കാർ സബ്സിഡികളും, വിവിധ ക്ഷേമപദ്ധതികളും, വിള ഇൻഷുറൻസ് പരിപാടികളും ഇവർക്ക് ലഭ്യമല്ല. പലപ്പോഴും സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ടവരും സാമ്പത്തികമായി പിന്നോക്കം നിൽക്കുന്നവരുമാണ് ഈ ഭൂരഹിത കർഷകർ. അടിസ്ഥാനപരമായ ഈ അവകാശം നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നത് അവരുടെ ജീവിതത്തെ കൂടുതൽ ദുരിതത്തിലാക്കുന്നു.

കർഷക പദവിയുടെ പ്രാധാന്യം

ഒരു വ്യക്തിയെ നിയമപരമായി കർഷകനായി അംഗീകരിക്കുന്നത് വലിയ സർക്കാർ ആനുകൂല്യങ്ങളിലേക്കും സാമ്പത്തിക പിന്തുണയിലേക്കുമുള്ള ഒരു കവാടമാണെന്ന് 'പീപ്പിൾ റിസർച്ച് ഓൺ ഇന്ത്യസ് കൺസ്യൂമർ എക്കണോമി' (PRICE) എന്ന പ്രമുഖ ഗവേഷണ സ്ഥാപനത്തിൻ്റെ സി.ഇ.ഒയും മാനേജിംഗ് ഡയറക്ടറുമായ രാജേഷ് ശുക്ല വ്യക്തമാക്കുന്നു. കർഷകരായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നവർക്ക് കൃഷിക്ക് ആവശ്യമായ വളങ്ങൾ, വൈദ്യുതി, ജലസേചനം തുടങ്ങിയവയ്ക്ക് വലിയ തോതിൽ സബ്സിഡികൾ ലഭിക്കുന്നുണ്ട്. അതുപോലെ, വിള ഇൻഷുറൻസ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിവിധ ധനസഹായങ്ങളും ദുരിതാശ്വാസ സഹായങ്ങളും കർഷക പദവിയുടെ ഭാഗമായി ലഭ്യമാണ്. ഈ ആനുകൂല്യങ്ങൾ കാർഷിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ ലാഭകരമാക്കുന്നതിനും കർഷകരുടെ സാമ്പത്തിക ഭാരം കുറയ്ക്കുന്നതിനും നിർണായകമാണ്.

കാർഷിക മേഖലയിലെ വരുമാന സ്രോതസ്സുകൾ: പുതിയ കണ്ടെത്തലുകൾ

'റീ ഇമാജിനിംഗ് അന്നദാത ഹൗസ്ഹോൾഡ്സ് ആൻഡ് ദേർ ലൈവ്ലിഹുഡ്സ് ബിയോണ്ട് ദ ഫാം' എന്ന പേരിൽ PRICE നടത്തിയ പ്രാഥമിക ഗവേഷണ റിപ്പോർട്ട്, ഇന്ത്യയിലെ ഗ്രാമീണ വരുമാന സ്രോതസ്സുകളെക്കുറിച്ച് നിർണായകമായ ചില വിവരങ്ങൾ പുറത്തുവിട്ടു. ഈ പഠനമനുസരിച്ച്, ഗ്രാമീണ കുടുംബങ്ങളിൽ 20.7 ശതമാനം മാത്രമാണ് (ഏകദേശം 68.4 ദശലക്ഷം കുടുംബങ്ങൾ) പൂർണ്ണമായും കൃഷിയെ മാത്രം ആശ്രയിച്ച് ജീവിക്കുന്നത്. എന്നാൽ, ഗ്രാമീണ കുടുംബങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും (42.4 ശതമാനം അഥവാ ഏകദേശം 140 ദശലക്ഷം കുടുംബങ്ങൾ) കൃഷിയിൽ നിന്ന് വരുമാനം നേടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, തങ്ങളുടെ ജീവിതച്ചെലവിനായി പൂർണ്ണമായി അതിനെ ആശ്രയിക്കുന്നില്ല. പല കുടുംബങ്ങൾക്കും കാർഷികേതര ജോലികളിൽ നിന്നുള്ള വരുമാനവും മറ്റ് അനുബന്ധ വരുമാനങ്ങളും നിർണായകമാണ്.

പൂർണ്ണമായും കൃഷിയെ ആശ്രയിച്ച് ജീവിക്കുന്ന 68.4 ദശലക്ഷം ഗ്രാമീണ കുടുംബങ്ങളെ കൂടുതൽ പരിശോധിച്ചപ്പോൾ, 55.9 ദശലക്ഷം കുടുംബങ്ങൾക്ക് മാത്രമാണ് സ്വന്തമായി കൃഷിഭൂമിയുള്ളതെന്നും പഠനം ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. ശേഷിക്കുന്ന 12.5 ദശലക്ഷം കുടുംബങ്ങൾ പാട്ടക്കർഷകരാണ്; അവർ കൃഷി ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഭൂമിയുടെ ഉടമകളല്ല. സ്വന്തമായി ഭൂമിയില്ലാത്ത ഈ പാട്ടക്കർഷകർ പലപ്പോഴും നിലവിലുള്ള നയപരമായ ചട്ടക്കൂടുകളിൽ നിന്നും നിയമപരമായ പരിരക്ഷകളിൽ നിന്നും പുറത്താക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് കാർഷിക മേഖലയിലെ ഏറ്റവും ദുർബലരായ വിഭാഗങ്ങളിൽ ഒന്നായി ഇവരെ മാറ്റുന്നു, കാരണം അവർക്ക് പലപ്പോഴും സർക്കാരിൽ നിന്നുള്ള പിന്തുണ ലഭ്യമല്ല.

കാർഷിക കുടുംബങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിലെ മാറ്റം

പൂർണ്ണമായും കൃഷിയെ ആശ്രയിച്ച് ജീവിക്കുന്ന കുടുംബങ്ങളുടെ എണ്ണം പതിറ്റാണ്ടുകളായി കുറഞ്ഞുവരികയാണെന്നതാണ് ഈ വിഷയത്തെ കൂടുതൽ പ്രാധാന്യമുള്ളതാക്കുന്നത്. ചരിത്രപരമായ കണക്കുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ, 1975-76 കാലഘട്ടത്തിൽ, ഇന്ത്യയിലെ മൊത്തം കുടുംബങ്ങളിൽ 42 ശതമാനവും പൂർണ്ണസമയ കാർഷിക കുടുംബങ്ങളായിരുന്നു. എന്നാൽ, 2024-25 ഓടെ ഈ കണക്ക് 21 ശതമാനമായി കുറയുമെന്നാണ് പ്രവചനം. ഗ്രാമീണ മേഖലയിൽ പോലും കൃഷിയേതര ജോലികളിലേക്കും മറ്റ് വരുമാന മാർഗ്ഗങ്ങളിലേക്കും ആളുകൾ മാറുന്നതിൻ്റെ സൂചനയാണിത്.

എന്നിരുന്നാലും, മൊത്തം കുടുംബങ്ങളിൽ കാർഷിക കുടുംബങ്ങളുടെ അനുപാതത്തിൽ കുറവുണ്ടായിട്ടും, ഇന്ത്യയിലെ ജനസംഖ്യാ വർദ്ധനവ് കാരണം പൂർണ്ണസമയ കാർഷിക കുടുംബങ്ങളുടെ കേവല എണ്ണത്തിൽ വർദ്ധനവുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. 1975-76-ൽ ഏകദേശം 41 ദശലക്ഷം 'അന്നദാതാ' കുടുംബങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ, 2024-25 ഓടെ ഈ സംഖ്യ 68.4 ദശലക്ഷമായി ഉയരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഇത് കാർഷിക മേഖല ഇപ്പോഴും വലിയൊരു വിഭാഗം ജനങ്ങൾക്ക് ഉപജീവനമാർഗ്ഗം നൽകുന്നുണ്ടെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു.

വെല്ലുവിളികളും നിലനിൽക്കുന്ന അസമത്വങ്ങളും

പൂർണ്ണസമയ കാർഷിക കുടുംബങ്ങളുടെ ജീവിതകഥ ഒരു സമ്മിശ്ര ചിത്രമാണ് നൽകുന്നതെന്ന് രാജേഷ് ശുക്ല പറയുന്നു. ഒരു വശത്ത്, കാർഷികേതര വരുമാന സ്രോതസ്സുകളും സ്വന്തമായുള്ള ആസ്തികളും കാരണം പല കുടുംബങ്ങളുടെയും വരുമാനം മൊത്തത്തിൽ മെച്ചപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇത് അവരുടെ സാമ്പത്തിക ഭദ്രത വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.

എന്നാൽ മറുവശത്ത്, കർഷകർ ഇന്നും വലിയ സാമ്പത്തിക സമ്മർദ്ദങ്ങൾ നേരിടുന്നുണ്ട്. കൃഷിക്ക് ആവശ്യമായ വിത്ത്, വളം, കീടനാശിനികൾ, ജലസേചനം, വൈദ്യുതി തുടങ്ങിയവയുടെ ചിലവ് വലിയ തോതിൽ വർദ്ധിച്ചത് അവരുടെ ഉൽപ്പാദനച്ചെലവ് കൂട്ടുകയും ലാഭം കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കൂടാതെ, കൃഷിക്ക് വേണ്ടി എടുക്കുന്ന വായ്പകൾ തിരിച്ചടയ്ക്കാൻ കഴിയാതെ വരുന്നത് കടബാധ്യതകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും പല കർഷകരെയും ആത്മഹത്യയിലേക്ക് വരെ നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഇതിനൊരു പ്രധാന കാരണമായി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത്, കൃഷിഭൂമിയുടെ കുറഞ്ഞ അളവ് (ചെറിയ ഭൂവിഭാഗങ്ങൾ) ആണ്. അതായത്, ഒരു കർഷകന് സ്വന്തമായോ പാട്ടത്തിനെടുത്തോ ഉള്ള കൃഷിഭൂമിയുടെ വിസ്തീർണ്ണം വളരെ കുറവാണ്. പലപ്പോഴും ഇത് ചെറിയ പ്ലോട്ടുകളിലോ തുണ്ടുഭൂമികളിലോ ആണ് കൃഷി നടക്കുന്നത്. ഇത്തരം ചെറിയ ഭൂമിയിൽ ആധുനിക കൃഷിരീതികളായ വലിയ യന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള കൃഷി, വലിയ തോതിലുള്ള ജലസേചന സംവിധാനങ്ങൾ, കൃത്യതയുള്ള കൃഷിരീതികൾ (precision farming) എന്നിവ നടപ്പിലാക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, വലിയ ട്രാക്ടറുകൾ, കൊയ്ത്ത് യന്ത്രങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ ഉപയോഗിക്കാൻ ചെറിയ പാടങ്ങളിൽ സാധിക്കില്ല. ഇത് ഉൽപ്പാദനച്ചെലവ് കൂട്ടുകയും കാര്യക്ഷമത കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കൂടാതെ, ചെറിയ ഭൂവിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് വലിയ തോതിലുള്ള ഉൽപ്പാദനം നടത്താനും അതുവഴി ഗണ്യമായ ലാഭം നേടാനും കർഷകർക്ക് സാധിക്കാറില്ല. ഒരു നിശ്ചിത അളവിലുള്ള വിളവ് മാത്രമേ ചെറിയ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് ലഭിക്കൂ. ഇത് കർഷകരുടെ വരുമാനം പരിമിതപ്പെടുത്തുകയും സാമ്പത്തികമായി മുന്നോട്ട് വരാനുള്ള സാധ്യതകൾ കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, ഭൂമിയുടെ കുറഞ്ഞ അളവ്, ആധുനികവൽക്കരണത്തിനും സാമ്പത്തിക ഉന്നമനത്തിനും ഒരു പ്രധാന തടസ്സമായി നിലകൊള്ളുന്നു.

ഇതിനെല്ലാം പുറമെ, രാജ്യത്ത് നിലനിൽക്കുന്ന പ്രാദേശികമായ അസമത്വങ്ങളും ജാതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള വേർതിരിവുകളും കാർഷിക മേഖലയിലെ പ്രശ്നങ്ങളെ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമാക്കുന്നു. ചില പ്രദേശങ്ങളിലെ കർഷകർക്ക് മികച്ച സൗകര്യങ്ങളും ആനുകൂല്യങ്ങളും ലഭിക്കുമ്പോൾ, മറ്റ് പിന്നോക്ക പ്രദേശങ്ങളിലുള്ളവർക്ക് അത് നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നു. അതുപോലെ, ചില ജാതി വിഭാഗങ്ങളിൽപ്പെട്ട കർഷകർക്ക് സാമൂഹികമായും സാമ്പത്തികമായും നേരിടേണ്ടി വരുന്ന വിവേചനങ്ങൾ അവരുടെ കാർഷിക ജീവിതത്തെ കൂടുതൽ ദുരിതത്തിലാക്കുന്നുണ്ട്. ഈ കാരണങ്ങൾ കാരണം, കാർഷിക മേഖലയുടെ മൊത്തത്തിലുള്ള വികസനത്തിന് ഈ അസമത്വങ്ങൾ ഒരു വലിയ തടസ്സമായി മാറുന്നു.

ചുരുക്കത്തിൽ

ഇന്ത്യൻ കാർഷിക മേഖല നേരിടുന്ന ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളികളിൽ ഒന്നാണ് 'കർഷകൻ' എന്നതിൻ്റെ നിലവിലെ നിർവചനം. ഭൂമിയുടെ ഉടമസ്ഥാവകാശം മാത്രം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഈ നിർവചനം, കർഷകരുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തെ, പ്രത്യേകിച്ച് ഭൂരഹിതരായ പാട്ടക്കൃഷിക്കാരെയും കാർഷിക തൊഴിലാളികളെയും, സർക്കാരിൻ്റെ സഹായ പദ്ധതികളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുന്നു. ഭൂരഹിതരായ കർഷകരെയും പാട്ടക്കൃഷിക്കാരെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും, കൃഷിയെ പ്രധാന വരുമാന മാർഗ്ഗമാക്കുന്നവരെ യഥാർത്ഥ കർഷകരായി അംഗീകരിക്കുന്നതുമായ സമഗ്രവും കാലോചിതവുമായ ഒരു നയം രൂപീകരിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. എങ്കിൽ മാത്രമേ രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ കർഷകർക്കും സർക്കാർ ആനുകൂല്യങ്ങൾ ലഭ്യമാക്കാനും, കാർഷിക മേഖലയുടെ സമഗ്ര വികസനം സാധ്യമാക്കാനും, അവരുടെ സാമ്പത്തിക ഭദ്രത ഉറപ്പാക്കാനും സാധിക്കൂ എന്ന് വിദഗ്ദ്ധർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

കടപ്പാട്: ഇൻഡ്യാടുഡേ

ഇന്ത്യൻ കർഷകരുടെ പ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ കമൻ്റ് ചെയ്യുക.

Article Summary: India's farmer definition excludes landless, denying millions benefits.

#IndianFarmers #LandlessFarmers #AgriculturalPolicy #FarmerBenefits #IndiaAgriculture #RuralEconomy